Ik had alles op orde, behalve de rust in mijn hoofd...
Na een drukke dag met werk, kinderen en allerlei klusjes lig ik wakker in mijn bed. Ik kan niet slapen, ondanks dat ik doodmoe ben: mijn hoofd lijkt wel een Kermis! Talloze gedachten razen door elkaar. Het voelt zo chaotisch dat ik niet eens wil nadenken om te gaan mediteren. Ik lig te piekeren en keer op keer herhaalt die innerlijke stem dat ik liever had moeten reageren tegen mijn kind, ik gefaald heb, omdat ik weer eens te laat was vandaag op die ene belangrijke afspraak en het gesprek met mijn baas niet goed heb aangepakt. Ik bedenk me van alles waarom het mij niet lukt om mijn leven onder controle te krijgen en voor ik het weet schieten er ongevraagd doemscenario’s door mijn hoofd over morgen: ‘wat als de vaatwasser weer kapot gaat?’, ‘wat als ik weer niet in slaap kom, of als ik me weer verslaap?’ of ‘wat als mijn baas het gisteren ingeleverde werk niets vindt?’. Er lijkt geen eind aan te komen.