Herken jij dit..?
Je blijft tegen dezelfde innerlijke onrust en spanning vechten. Je mediteert je een ongeluk, leest zelfhulpboeken, kijkt video's of luistert podcasts en hebt al meerdere therapievormen geprobeerd maar wat je ook probeert, de onrust blijft door het continue gemaal van negatieve gedachten en overtuigingen in je hoofd. De spanning lijkt elke dag heftiger en zwaarder te worden. Waar stopt dit?
Je leeft de hele tijd in je hoofd en moet van alles doen, alsof er van binnen een kritische stem is die de baas. Je rent van hot naar her en probeert iedereen te helpen en alles goed te doen, maar je vergeet compleet jezelf. Iedere dag is het hopen dat je het weer redt, maar de dag erna is het weer precies hetzelfde. Het lijkt of iedere dag steeds een stukje zwaarder wordt en je vraagt je af:
āhoe lang houd ik dit nog volā
Je voelt aan alles in je lichaam dat je aan het overleven bent en ieder dag lijken je klachten alleen maar erger te worden: zowel fysiek, mentaal als emotioneel. Je probeert je iedere dag op te peppen, maar voor je het weet voel je je weer helemaal leeg en tegelijk is je hoofd overvol! Je pusht jezelf om door te gaan maar weet ook dat je lichaam vroeg of laat deze strijd op gaat geven, maar moet er niet aan denken wat er dan gebeurt, omdat jij degene bent die alle ballen hoog moet houden. Ergens weet je dat deze pijn het gevolg is van hoe je nu aan het leven bent, maar je komt er gewoon niet uit. Want je zit er nu zo diep in, dat je niet weet waar te beginnen.
Naast je overvolle en drukke bestaan, probeer je ook om aan je persoonlijke ontwikkeling te werken. Je merkt dat je van alles probeert, maar telkens blijven die patronen weer terugkomen. Je saboteert jezelf, stelt belangrijke dingen uit, je blijft struggelen met dat ongrijpbare nare gevoel van binnen en je innerlijke criticus. En het is nooit goed genoeg, hoe goed je ook je best doet. Ondanks je harde werk, lijkt je gevoel van zelfvertrouwen en zelfliefde alleen maar verder weg te zakken. En is je batterij al ver in z'n reserve...
Je hele leven draait op de automatische piloot en het lijkt wel of je alleen nog maar in je hoofd leeft. Je probeert echt contact te maken met je gevoel, maar het lijkt wel alsof er iets tussen zit wat je helemaal blokkeert! Telkens als je je oefeningen doet, raak je weer afgeleid en krijg je alleen maar meer bevestiging dat het je toch niet lukt. En als het al lukt, dan is binnen de kortste keren die onrust weer twee keer zo hard terug!
Frustrerendā¦
Elke dag vraag je je af wanneer het nou eens verandert en dat jij weer de vrolijke, passievolle en energieke jij wordt. Het lijkt zo onbereikbaar en eigenlijk kan je wel huilen van het besef dat je jezelf gewoon kwijt bent. Je weet Ć©Ć©n ding zeker: dat dit niet het leven is dat je had gewenst. En hoewel je hoofd zich afvraagt wat je nou zit te zeuren, want je hebt toch alles..?
Maar ergens weet jij diep van binnen dat je zo niet gelukkig bentā¦ Het moet veranderen!